6245 sayılı Harcırah Kanunu’nun 3. maddesinin (g) bendinde, memuriyet mahalli kavramı ile, memur ve hizmetlinin asıl görevli olduğu veya ikametgahının bulunduğu şehir ve kasabaların belediye sınırları içinde bulunan mahaller ile bu mahallerin dışında kalmakla birlikte yerleşim özellikleri bakımından bu şehir ve kasabaların devamı niteliğinde bulunup belediye hizmetlerinin götürüldüğü veya kurumlarınca sağlanan taşıt araçları ile gidilip gelinebilen yerleri ifade ettiği, geçici 4. maddesinde de, yeni bir düzenleme yapılıncaya kadar, 10.7.2004 tarihli ve 5216 sayılı Büyükşehir Belediyesi Kanununun geçici 2. maddesi uyarınca büyükşehir belediye sınırlarında yapılan değişiklikler, 3. maddenin (g) bendinin uygulanmasında dikkate alınmayacağı kurala bağlanmıştır.
Aynı Kanunun, “Muvakkat vazife harcırahı” başlığını taşıyan 14. maddesinde, “Aşağıda gösterilen memur ve hizmetlilere muvakkat vazife harcırahı olarak yol masrafı ile yevmiye verilir ve hamal (Cins ve adedi beyannamede gösterilmek suretiyle) bagaj ve ikametgah veya vazife mahalli ile istasyon, iskele veya durak arasındaki nakil vasıtası masrafları da ayrıca tediye olunur: 1. Birinci maddede yazılı kurumlara ait bir vazifenin ifası maksadiyle muvekkaten yurt içinde veya dışında başka bir yere gönderilenlere; 2. Yeni ve eski memuriyetlerine mütaallik bir meseleden dolayı bu kanuna tabi kurumlarca açılan bir dava sebebiyle sanık veya davalı olarak (İşten el çektirilmiş olsun veya olmasın) başka bir yere gönderilenlerden lehinde netice hasıl olanlara; 3. Memuriyet merkezlerinin bulunduğu mahal dışındaki bir vazifeye vekaleten gönderilenlere; 4. Fiilen oturduğu mahalden gayrı bir yere açıktan vekaleten gönderilenlere (yalnız gidiş ve dönüşleri için); 5. Muvakkat kaza salahiyeti ile gönderilenlere.” hükmüne yer verilmiş, 42. maddesinde ise, “Geçici bir görev ile başka bir yere gönderilenlere, görev mahalline varış tarihinden itibaren bu Kanuna göre verilen gündelikler: a. Yurtiçinde bir yıllık dönem zarfında aynı yerde, aynı iş için ve aynı şahsa 180 günden fazla verilemez. İlk 90 gün için tam, takibeden 90 gün için 2/3 oranında ödenir. b. Yurtdışında ilk 180 gün tam ve müteakip günler için 2/3 oranında ödenir. Geçici görevlendirmelerde meydana gelecek ara vermeler bu müddetleri veya gündelik miktarını artırmaya neden olamaz...” kuralı getirilmiştir.
Örnek olayda; X İli, E İlçesi, ... Lisesinde matematik öğretmeni olarak görev yapan davacının, okulda güçlendirme çalışmaları nedeniyle 08.10.2013-15.04.2014 tarihleri arasında eğitim-öğretime Y İlçesi ... Lisesinde devam edilmesi nedeniyle bu okulda görev yaptığı, bu dönem için kendisine harcırah ödenmesi için idareye yaptığı başvurunun idarece reddi üzerine idare mahkemesinde dava açılmıştır.
İdare Mahkemesi; " davacının kadrosunun X ilinin E İlçesinde bulunduğu, 08.10.2013-15.04.2014 tarihleri arasında eğitime devam edilen Y İlçesinin yukarıda yer verilen mevzuat hükümlerine göre memuriyet mahalli olarak kabul edilemeyeceği, bu nedenle memuriyet mahalli dışında geçici olarak görev yapan davacıya geçici görev yolluğunun ödenmesi gerektiğine " karar vermiştir.